Ren, vriend, ren!
Ren zo hard als je kunt, vriend, naar de horizon, naar de brede oever, met vurige zonsondergang, daar, waar je dromen oplossen, en waar je niemand kent.
Over hangbruggen boven rivieren, door stortbuien, hier is alles dood.
Kijk niet om, en laat geen sporen na, ren over het zand in het donker, laat alles achter en vertel niemand waar je heen gaat.
Ren langs brandende bossen, en vlammende velden, langs koude rivieren en hoge bergen, kijk onder je voeten en zorg dat ze je niet zien, en zelfs als ze gaan roepen dat er een afgrond voor je ligt, trek je er niets van aan en blijf rennen, vriend, zo hard als je kunt, en kom nooit terug, maar bewaar het vuur in je hart.”
Vasja Oblomov