Gerda woont al tweeëntwintig jaar in de Vrouwehekstraat. Veel buurtgenoten kennen haar als baasje van Bruno, het kleine afgedankte oude hondje dat ze liefdevol in huis haalde. En de laatste tijd hebben nóg meer mensen haar leren kennen dankzij alle spullen, die ze heel vriendelijk via de buurt-app weg gaf. Dat ze gaat vertrekken, is dus niemand ontgaan.
In een bijna leeg huis, op een dag dat het Nationaal Hitteplan van kracht is, maakt ze nog even tijd voor De Rode Daken.
Tot haar pensioen was ze hét aanspreekpunt voor alles wat met schooltuinen te maken had. En ook daarna bleef ze zich inzetten, omdat ze het werk én haar collega’s niet kon missen. En zij konden háár ook niet missen.
Reken er maar op dat ze haar gehaktballen, befaamd bij alle schooltuinders, blijft bakken. In haar nieuwe wooncomplex is namelijk een gemeenschappelijke ruimte waar ook samen gekookt kan worden.
Naast koken is handwerken haar hobby, en ook die is gemakkelijk mee te nemen. Wat ze echt gaat missen, is het sociale karakter van haar straat: de praatjes op de stoep, en de hulp als er eens iets is…
Dat was toch het allerfijnste aan deze buurt!
Is het dan niet raar, weggaan uit de Patrimoniumbuurt?! Een beetje wel. En toch heeft ze dit besluit genomen. Want het is ook absoluut fijn om dichtbij de kleinkinderen en andere geliefden in Tolbert in het Hoge Noorden te gaan wonen. Dat is extra belangrijk na zware verliezen, zoals dat van haar broer en zijn gezin, die om kwamen bij de vliegramp in het Portugese Faro. De antieke klok van haar broer gaat als één van de weinige dingen met haar mee naar haar nieuwe woning, net als een klein snuisterijtje uit de imposante kerstcollectie van haar moeder.
Het is zweten als er nog een aantal dozen naar beneden worden gesjouwd. Tussendoor komen er mensen langs. Om spullen op te halen, of om nog even een praatje te maken. De kleine meid van de buren informeert voorzichtig “of er misschien nog iets in de vriezer ligt”. De vriezer is allang weg, maar ze krijgt geld om zelf een ijsje te halen. Typisch Gerda.
Via deze weg wil ze de buurt bedanken voor de mooie tijd, en ons allemaal het allerbeste toe wensen. En ze wil ook nog wel een kleine waarschuwing aan haar aanstaande ex-buurtgenoten meegeven. Als je heel misschien ooit zelf gaat verhuizen, lees dan voordat je je huur opzegt de website van Pré Wonen goed door. Want de oplevering van haar woning is nog wel een dingetje; wat is “bezemschoon” eigenlijk echt? En ook haar tuin zou ze in originele staat moeten herstellen.
Dus, mocht iemand nog brandnetels of wat puin over hebben om de tuin ‘in originele staat’ terug te brengen, dan hoort ze dat graag!